Хүнийх биш

Харцаа буруулан нүдээ дальдчивч
Хүнийх болоогүйг чинь би мэднээ залуу минь 
Хажуугаар минь чи танихгүй зөрөвч
Хайр чинь хөрөөгүйг би мэднээ нархан минь

Зүрх чинь цээжиндээ үл багтан тэмдчиж
Зүүд чинь миний л дүрийг санан бэдэрч
Зураглаж өнгөрсөн хайрыг чи минь дурсаж
Зуурдхан над руу тэмүүлдгийг чинь би мэднэ

Үнэр чинь өглөө сэрсэн ороо орхиогүй
Үнсэлт чинь үдлэж хоцорсон уруулаас арилаагүй
Үлдээгээд гарсан дурсамж чинь өрөөний мухарт суун  
Үдлэж буцсан чамайг л хүлээнэ зүрхэнд минь

Өнчин нулимсанд нэвт норсон дэр минь
Өөрийн чинь төрхөнд гүн дурласан сэтгэл минь
Өөр хэн нэгнийг багтаах өчүүхэн зай ч үлдээлгүй
Өдлөөд ниссэн чамд гомдон цөхрөвч

Өглөөний нар алгуурхан мандан хорвоог гийгүүлчихээд
 Өөдгүй түнэр харанхуйд орхин эргээд буцдаг шиг
Өөртөө намайг уусган нэгтгэчихээд орхин одох
Өөрийг чинь би иртэл хүлээнээ зүрхэндээ