Аниргүй шөнийн зураглал

Анир чимээгүйг цочоон навчис салхинд сэрчигнэнэ
Аглаг талд тод саран гэрэл нэмэн гялбана
Аз жаргалтай инээмсэглэлээр шөнийн анигүй мишээхэд 
Аянчин бүсгүйн зүрхэнд хайрт бүсгүй нь инээмсэглэнэ 

Омоглон салхи догширч эзэнгүй шөнө уухилхад 
Орчлон ертөнц чимээ чагнан анир чимээгүйд уужирна 
Огоорч бүхнийг умартах аянчинд онгон саран үлгэр хүүрнэж 
Одод гялбаж хайрт бүсгүйд хайрын үгсийг шивнэнэ

Шөнийн бодрол шүлэг туучин үгс зүрхнээс урсхад
Сэтгэлийн гуниг үзэг тэрлэж үүлс хөлөглөн нүүнэ 
Сэрүүн салхи, сэлбэлзэх сэтгэлээс өөр нэгээхэн нь үгүй анир үгүй шөнийн зураглал
Саруул талд салхи хөлөглөн эзэнгүй нүүж эрхгүй хөвнө 

Үлгэр домгын ертөнц үзэсгэлэнтэй агаад хүрхүйеэ бэрх гэрэлтэж 
Үзэсгэлэнт саран тунгалагхан агаад ихэмсэгээр гийхэд 
Үзэгдээд өнгөрөх ертөнцийн түмэн өдөр дурсамж болон 
Үүлгүй тэнгэрт замхран одно чимээ аниргүй