“Ээ даншгийн манлай унсан охиныг хараач дээ. Ингэж байхаар явган алхсан нь дээр” гэж хэлэхийг сонсоод уур хүрсэн би эргэж харлаа. Харахнээ 2 жоохон хүү байх юм. Би ч та 2 сая юу гэж хэлсэн бэ гээд л асуулаа. Эгчээ наад морь чинь даншиг наадамд олон түрүүлсэн хурдан морь ш дээ. Та цогтоо ахыг таньдаг юм уу гэж асуухад нь би ичсэн нэрэндээ “аан” гэхээс өөр юм хэлсэнгүй. Үнэндээ энэ жилийн наадмаар анх удаагаа морь унаж наадмын талбай дээгүүр явж байгаа нь энэ. Танилын нүүр халуун гэгчээр найзыхаа унаж явсан морийг нь уная гэж зүтгээд мордуулж сажилж яваа нь энэ л дээ. Би гэдэг хүн ажнайн дэлэнд дэрвэж нтр гэж маазарч л явсан болохоос хурдан хүлэг байтугай номхон ноолой амьтаны нуруун дээр ч мордож үзээгүй хүн. За тэгээд л нөгөө морио унах нэртэй нуруун дээр нь мордчихоод л сажлууллаа даа. Эрх биш жолоо, чулбуур, амийг нь сул тавь нтрхэнээ мэдэх би нэлээн явж байгаад буцах санаатай жолоогоо эргүүллээ. Амийг нь жоохон сул тавихаар л шогшох гээд л болоогүй ээ давхичих гээд байсан өнөөх хүлэг минь миний ч үгэнд орсонгүй дээ. Жолоогоо булаагаад дургуй нь хүрвэл булгичих гээд намайгаа ч хөөрхөн дээрлэхэчихэж байгаа юм. Би ч унаж байснаас сууж байсан нь дээр гээд зуураад л суухаас өөр яахав. Ингэж явсаар ч нэлээн хол зай тууллаа. Сүүлдээ буугаад хөтлөөд алхахнээ нэг хүү ” Эгчээ би танийг хөтлөөд явах уу” гэнэ. Би ч дуртайяаа “тэгээч, тэгвэл их л сайн байна. Зөөлөн явна шүү харин” л гэв. За тэгээд жолоочтой мориндоо мордлоо доо. Өнөөх хүү эгчээ би танийг хөтлөөд давхина Та харин дөрөөн дээрээ жийгээд босоод яваарай гэв. Би ч айсандаа уйлах шахаж байсан ч унаж байснаас гэж бодоод хэлснээр нь босч зогслоо. Хамаг зүрх дэлсэх шахаад нүдээ аниад давхилаа. Жолооч хүү ч сайн чиглүүлж байв. Унаж явсан хүлэгээсээ буугаад харахнээ нуруун дээрээ хээрийн салхи үл тогтоох хурдан ажнай ингмээрсэндээ гэсэн аятай дүүхэлзэнэ.
Буугаад унаж явсан хүлэгээ, ирж явсан замаа харахдаа монгол хүн байж зүрх зориг нь хаачаад унах унаанаасаа айж, адгуус амьтанд дээрэлхүүлж байдаг. Ийм хиймортой амьтанг сажлуулж явснаа морь унаж байна гэж бодож байсандээ ичих шиг болов. Хотын залуус бид партай байшинд паалантай 00-д орохдоо эх орны минь хээр талд ямар эрх чөлөө, хээрийн салхины үнэр морин дэл дээр сэнгэнэж явдагыг мартаж эгээ л цирк паркаас морь малаа олж үзэх дээрээ тулж дээ гэж бодсийм. Ай явган аялагчаа гэж
No comments:
Post a Comment