Үлгэр хүүрнэдэг навчис аниргүй
Үд дундын наранд налайгаад
Үзэж туулсан туужсын хуудас эргэж
Үхмэл ертөнц нам гүмхэн үнэгчилнэ
Орхимол ертөнцөд огоорч омогшиж
Орь ганцаар цээж дэлдэн бадарч
Орхид аядаж үлгэр түүрхэн мартагдтал
Омогшсон монгол тайван амаглан үнэгчилнэ
Зүрхэн цустай бадарсан сэтгэлд
Зүүдэн нойртой их түүх гэрэвшиж
Зүүмэл ертөнцөд тайван амаглан
Зүүрмэглэж байна миний Монгол
Бадарсан сэтгэл, босоо заяат түмэн
Бадамлаж байсан түүхийн хуудсийг сэргээж
Бүлээн амьсгал халуун цус огшоож
Бүүдгэр нойрмогоос сэрэх цаг хүртэл
Аяз эгшиглүүлэх онгон саранд эвшээж
Аяархан аяархан зүүдэндээ үнэгчилж
Амтат амьдралыг нуруун дээрээ биш сэтгэлдээ үүрч
Аялгуу эгшээж нойрсож байна бид
No comments:
Post a Comment