Ивий дээ миний бяцхан охин яаж шуу хүний хань болдог юм болдоо.
Ижий минь ингэж хэлээд үнсдэгсэн. Яагаад ч юм энгэрт нь эрхэлж суухдаа улам илүү нялхарч инээмсэглээд таныхаа л хажууд өтөлж, энэ насыг үдмээр санагдаж улам илүү өмөлзөнө.
Үнэндээ би өөрөө ч мэдэлгүй одоог хүртэл өдөлж чадалгүй үүрэндээ хорогдсон шувуухай байж. Хэдийнэ том охин болж салхи сөрөн далавчаа дэлгэн холоос хол нисэх ёстой гэдэгээ мэдсээр байж улам илүү нялхаран үүрэндээ шигдсэн ангаахай байж.
Гудамж тэрлэн дэмийг хийн алхаж явахдаа өөртөө үл багтах том дуутай, пээдгэр алхаатай бяцхан гөлөгтэй таарч билээ. Өвөл гэгч юу байдгыг, өвдөлт гэж юу болохыг үл мэдэх тэрээр эхийхээ энгэрт хөрстийн тоосыг өөрөөс нь өөр хүн хөндөөгүй мэт алхах нь надтай төстэй ч юм шиг. Хараад бяцхан инээмсэглэл нүүрэнд минь тодорсон ч ивий дээ өвөл болохоор чи минв яана даа... Яг л үүн шиг амьдралын өвөл болохоос өмнө бэлтгэлээ базаах хэрэгтэй юм шигээ.