Monday, January 7, 2013

Хамгийн зөөлөн тэвэрт цэцэг шиг нэг эрхлэхсэн
Хамгийн сайхан үгсийг булаг шиг нэг залгилахсан
Харц булаах төрхийг ханахаа мэдэхгүй ширтэхсэн
Хайр гэгч урсгалд харихаа мэдэхгүй хөвөхсөн
Чиний л тэврээс өдөлсөн хараацай байхсан
Чиний л дэргэдээс бударсан цасхан байхсан

Зөвхөн надад хөглөгдсөн тэр хайрын аязанд
Зөрүүдэлж нэг уяран догдлохсон
Зөн билэг аз жаргалын хөх мананд
Зөрж биш учирч хэсэг зогсохсон

No comments:

Post a Comment